De eerste dagen in Roemenie

De eerste dagen in Roemenie zijn goed bevallen. Vrijdagavond ben ik samen met Denise en Melissa vertrokken vanuit Schiphol naar Boekarest. Helaas hadden we tien uur overstap tijd, maar we hebben ons prima vermaakt samen.
Toen we eenmaal door de douane waren - was al een uitdaging, we stonden per ongeluk in de rij voor diplomaten waarna ze ons iets minder aardig vonden, hebben we een taxi genomen en ons naar een club in Boekarest laten brengen. Wij super underdressed natuurlijk in ons vliegtuigkloffie, de Roemeense mensen gaan namelijk super opgedoft uit. Alle vrouwen hebbben een jurk of rokje aan en extreem hoge hakken. Ook Duckie, onze mascotte, zorgde voor wat vragende blikken onze kant op. Rond een uur of vier hadden we het wel weer gezien en zijn we terug gegaan naar het vliegtuig om een poging te doen een paar uurtjes slaap te pakken. Toen we eindelijk een plekje hadden gevonden en ons geinstalleerd hadden, werden we weggestuurd door drie medewerkersen de marechausee. Uiteindelijk hebben we nog een uurtje of twee wat kunnen dommelen,om daarna even naar een supermarktje te gaan en op naar de binnenlandse vlucht naar Iasi. Het was een mooi klein vliegtuigje, met propellors te zien aan de vleugels. Leuk om een keer te zien.
In Iasi werden we opgehaald door Suzanne. We zijn nog gauw even een enorme supermarkt ingeweest en daarna hebben we ons op onze luchtbedden geplofd om even wat slaap in te halen.
' s Avonds werd er heerlijk voor ons gekookt door Mihela. Een soep met veel knoflook, kip en room; erg lekker! Daarna mamaliga, een soort Roemeens maisbrood, met tomatensaus met balletjes en wederom veel knoflook.

Zondag hebben 's ochtends wat rustig aangedaan. Daarna zijn we naar de berg gegaan die we dinsdag, vandaag, zouden beklimmen. Echt fantastisch uitzicht. Je kan alle dorpjes in de omgeving zien, waarna de volgende bergketen zich onttrekt. We kijken zo Moldavie in.
Hierna hebben we met de Roemeense vrijwilligers vergaderd over de activiteiten die we deze week gaan doen en hoe we alles gaan organiseren.
Voor de lunch, de meest uigebreide maaltijd van de dag, werden we uitgenodigd bij Mariana. Ook hier grote hoeveelheden heerlijk eten. Vooraf de knoflook soep, als hoofdgerecht gevulde rolletjes van druivenbladen en kool en als toetje taart met fruit, en ik vermoed, drank erin. Er wordt ons elke lunch bier en tuica, een Roemeense sterke drank. Het smaak wat ginachtig maar is extreem sterk dus het gaat niet in grote hoeveelheden.
Na de lunch zijn we naar Iasi gegaan en hebben we een paar kerken bekeken en even lekker op een terrasje gezeten.

Maandag was dan eindelijk de echte eerste dag van de zomerweek. We hebben met de kinderen een spelletjescircuit gedaan. Het was echt een geslaagde dag. Alle kinderen hebben hetzelfde petje gekregen, dus dat is een mooi gezicht en je kon zien dat ze de spelletjes heel leuk vonden om te doen. De taal zorgt soms voor wat moeilijkheden, maar met handen en voeten kom je ook een heel eind. Plus dat ik Georde, mijn personal assistent, in mijn team had. Hij wilde heel graag helpen en leert me al wat woordjes Roemeens. Erg leuk. Een watergevecht was een goed einde voor deze feestelijke dag.
Natuurlijk werden we weer uitgenodigd voor de lunch, dit keer bij Irina. We hebben Roemeens gebbqued. Grote hoeveelheid aan spiesjes met vlees groenten en andere Roemeense specialiteiten. Normaal gesproken ben ik niet zo'n vleeseter, maar ik moet zeggen dat het me hier heel goed smaakt.
's Avonds hebben we een kampvuurtje gemaakt en pannekoeken gebakken. Er heerste een grote muzikaliteit van niveautje Jostiband ongeveer, tot grote hilariteit van ons allen.

Vandaag hebben we de bergbewandeld. We zijn als vrijwilligers verdeeld over de verschillende dorpjes in de omgeving. Ik ben samen met Gabi en Mihela met 26 kinderen richting de berg gelopen door een overweldigend mooi landschap. Overal waar je kijkt zie je grote vlaktes met mais- en graanvelden, waarna er weer nieuwe bergen zijn. Ook de kinderen genoten met volle teugen en probeerden wat Engels met me te praten, waar ik probeerde wat Roemeens te leren. Het is een mengsel van Russisch en Frans/Italiaans,dus sommige dingen zijn makkelijk te onthouden. We zijn maar een keer een klein stukje verdwaald, wat ik niet eens erg vond want we kwamen uit bij een mooi uitzichtpunt.
Toen we bijna op de berg waren, kwamen we een groep uit een ander dorp tegen met wie we samen verder gegaan zijn naar de top van de berg. We hebben daar een tijdje van het uizicht genoten en pauze genomen. En natuurlijk veel foto's gemaakt. Een herkenbare situatie vanuit de Filipijnen, waar ik me soms ook bijna een beroemdheid voelde omdat iedereen met me op de foto wilde.
Op de terugweg ben ik met een andere groep meegelopen, die een wat avontuurlijkere route volgde. Geweldig. Lekker door de stekelbosjes de helling af.

Vanmiddag gaan we lunchen bij Tika, het schoolhoofd. Vanavond is tijd om bij te komen en morgen voor te bereiden.We gaan in de verschillende dorpjes workshops doen.

Ik heb in ieder geval een hele leuke tijd, met de kinderen en de Nederlandse en Roemeense vrijwilligers. Een goede besteding van deze vakantie!

Op naar Roemenië

Hallo allemaal,

Het is enige tijd geleden dat ik hier iets gepost heb, maar vandaag is het begin van een nieuw avontuur en zo ook een nieuwe blog. Dit keer iets dichterbij en minder lang, maar nog steeds erg leuk.

Een tijdje terug vond ik in de inbox van mijn schoolmail een bericht dat er met spoed vrijwilligers gezocht werden voor een zomerweek in Roemenië. Ik was direct geïnteresseerd en heb niet lang na hoeven denken over te sollicteren of niet. Enkele dagen later was het bericht daar: ik mag mee! Samen met vier andere vrijwilligsters uit Nederland en de projectleider ga ik de komende week activiteiten voor kinderen begeleiden.

De Stichting Sansa organiseert jaarlijks in Costuleni een week lang activiteiten voor kinderen zodat ze in ieder geval een week lang leuke dingen doen. Het gebied is arm, waardoor veel gezinnen helaas niet op vakantie kunnen. Op deze manier probeert de stichting de kinderen toch nog een vakantiegevoel te geven.

Ik ga mijn best doen de komende week zo nu en dan wat te posten over mijn belevenissen. Mocht dit niet lukken, dan komt er achteraf absoluut een verslag van deze week.

Fijne vakantie allen,

xx Esther

Time flies when you're having fun

De afgelopen weken zijn wederom voorbij gevlogen. Het heeft vooral erg veel geregend, wat ertoe leidt dat de weg op sommige stukken onder water continue staat en de PASSS Shop heeft op het punt gestaan onder te lopen. Af en toe is er een dag dat de zon schijnt, maar over het algemeen is het vooral veel regen; regenseizoen in de Filipijnen. Of zoals ze het hier ook wel noemen: winter.

Ik ben inmiddels naar verschillende verjaardagen geweest. Waar je in Nederland de jarige feliciteert bij binnenkomst, zit men hier met zijn allen in een cirkel en feliciteert men om de beurt de jarige en wenst of vertelt iets. Na het feliciteren wordt er gegeten, gedronken en vooral veel gelachen. Al het eten staat op een tafel en het is gebruikelijk vaker dan een keer eten te halen, als blijk dat het eten lekker is.
De vrouwen drinken red wine, wat hier iets mierzoets is, of whitewine, wat sterke drank is die zich een weg door je keel brand. De mannen drinken sterke drank; whisky of de whitewine. Het drinken gaat in hoog tempo door tot de fles leeg is, en als het kan wordt er dan een nieuwe fles geregeld.

Negen jaar geleden is er een grote overstroming geweest als gevolg van een typhoon. Men merkt hier veel van de klimaatsveranderingen. Er zijn meer tyfoons en hevigere regenval.
Afgelopen donderdag was er een herdenking in Infantawaar de leerlingen van verschillende middelbare scholen aan meededen. Er was een tekenwedstrijd en een theaterwedstrijd om te herdenken wat er gebeurt is en er voor te zorgen dat mensen zich realiseren dat het tijd is om te veranderen.
Woensdag was ik al bij een van de repetities van de leerlingen van PSHN geweest. Ondanks dat ik geen Tagalog spreek, kwam de boodschap van de leerlingen goed over. Ook donderdagavond was het toneelstuk een succes; de leerlingen wonnen! De poster gemaakt door een van de leerlingen kreeg de tweede prijs, een goede avond voor de school dus.

Vrijdagochtend werd ik al vroeg gewekt door luide muziek; in eerste instantie vond ik dit enigszins jammer, ik hoefde namelijk niet vroeg wakker te worden want er was geen school. Gezien ik toch wakker was, besloot ik samen met kuya Erwin een kijkje te nemen. Een goed besluit, want het bleek een bijeenkomst te zijn voor mensen met een beperking uit de regio. In de ochtend waren er een aantal speeches en de middag werd gevuld met dansen en spelletjes. Het was vooral bedoeld om de kinderen en volwassenen met beperking en hun families een leuke dag te geven; dit is gelukt!
De zus van Erwin is een sociaal werker dus ik heb direct geregeld dat ik een dagje mee mag lopen, ik ben benieuwd.

Het onderzoek op de school gaat ook aardig volgens planning; in de voorbereiding had ik rekening gehouden met verschillen in werktempo in Nederland en de Filipijnen. De vragenlijsten zijn ingevuld en de resultaten van bijna alle klassen zijn geteld. Morgen ga ik naar een van de andere locaties van de school.
Naast het afnemen van de vragenlijsten heb ik hier en daar ook ingevallen wanneer er geen leraar in de klas aanwezig was. Galgje en boter, kaas en eieren worden gewaardeerd als ook een wedstrijd in het noemen van landen in Europa, Afrika en Azië. Zodra je er een competitie-achtige tint aan geeft, worden de leerlingen heel fanatiek!

Het leven in het gezin is ook erg gezellig. Lynnette en MJ worden steeds meer als jonger zusje en broertje met het gebruikelijke geplaag natuurlijk. Er wordt veel gezongen in huis, en sowieso in de Filipijnen; zuiverheid maakt weinig uit.
Gelukkig wennen ze ook steeds meer aan mijn lompheid.

De tijd vliegt echt voorbij. Afgelopen week was de laatste echte lesweek. Volgende week dinsdag is er een kerst/familiedag en donderdag Kerst op school. Daarna gaan we met de leraren naar een spring resort en is het vakantie! Dus de komende twee weken nog even flink genieten van het Filipijnse leven en hopen op wat meer zon en minder regen voor ik de Hollandse kou weer in ga.

Het leven in General Nakar

Hallo allemaal,

Na een week me ondergedompeld te hebben in de Filipijnse cultuur, weer een bericht. Dank voor alle leuke, lieve en zorgzame reacties! En dank ook voor de extra foto ruimte, ik ga proberen ze te plaatsen dus fingers crossed dat het internet het toe laat.

Mijn eerste week in de Filipijnen is zeer goed bevallen. Ik ben in een heel gezellig gezin geplaatst met een grote sociale kring. Een doordeweekse dag begint hier rond 6:00. Er wordt ontbeten met rijst en iets van worstjes, waarna Lynnette, MJ en ons bad nemen. Waar in Nederland een bad betekent dat je uren in een bak met warm water ligt, is het hier met een emmertje koud water jezelf wassen; wel lekker verfrissend. Rond 7:00 is het tijd om naar school te gaan. De eerste les begint om 7:15. Elke les duurt een uur. Om 10:15 hebben de leerlingen hun eerste pauze van een kwartier, dan hebben ze nog een les en dan is er een pauze van een uur. Na de grote pauze hebben de leerlingen nog vier lessen en dan is het om 16:30 tijd om naar huis te gaan. Een lange en intensieve dag dus.
De afgelopen week heb ik ’s ochtends in de derde klassen geobserveerd. Dit was voor mij gelegenheid om te zien hoe het onderwijs in elkaar steekt in de Filipijnen, en voor de leerlingen een kans mij te leren kennen. De klassen worden ingedeeld aan de hand van de score die de leerlingen behalen aan het eind van de basisschool. In de praktijk betekent dit dat er een hogere klas is, de andere klassen zijn allen van ongeveer hetzelfde niveau.
’s Middags was er tijd om bij te komen en aan de verwerking van mijn observaties te werken. Ook heb ik hier en daar wat meegeholpen in de PASSS Shop. PASSS staat voor PSHN Alternative Student Support System. De opbrengst van de winkel helpt leerlingen die het niet zo breed hebben naar school te kunnen gaan. Het schoolgeld wordt betaald door de belastingen, maar alle andere benodigdheden zoals het schooluniform moet nog gekocht worden. Het project ondersteunt hen hierin. Om 16:30 ga ik samen met Lynette per tricyle naar huis en staat er koffie met iets lekkers op ons te wachten.
Er wordt hier vijf keer per dag gegeten. Het ontbijt bestaat uit rijst, daarna is er marienda – een snack – dan lunch, ook rijst, dan bij thuiskomst een snack en ’s avonds weer rijst. Waar ik in Nederland als tussendoortje een stuk fruit of iets vergelijkbaars zou eten, eten ze hier spaghetti of een pannekoekje of kamote (aardappel), alles vooral erg zoet. Ik moet nog erg wennen aan de hoeveelheden en krijg vaak te horen dat ik weinig eet. Bosug na, ik zit vol, is een van de eerste dingen die ik in Tagalog geleerd heb.
Uitslapen is hier onbekend. Toen ik vertelde dat ik in Nederland soms tot 11:00 of 12:00 lig te slapen, viel hun mond open van verbazing. Weekend of niet, de dag begint vroeg. Afgelopen zaterdag ben ik met m’n gezin en familie van kuya (betekent broer; iedereen is hier broer of zus – ate) Erwin naar het strand gegaan. Om 6:00 stond de familie voor de deur om te vertrekken. Na een klein ontbijt ben ik met Erwin en MJ het water ingedoken, algauw werden we vergezeld door de rest van het gezelschap en kwam ik om 9:00 de zee weer uit. Heerlijk om weer eens in de zee te zwemmen. Lynette en haar nichtje Beroseweten niet goed hoe ze moeten zwemmen, er werd dus van alle kanten aan me vastgeklampt wanneer er een golf aankwam.
Na het zwemmen heeft ate Lot-Lot me laten zien hoe ik mijn kleren kan wassen. In Ghana heb ik dit ook gedaan, maar de technieken zijn hier weer net iets anders en het is natuurlijk alweer vier jaar geleden dat ik hierin ervaring opgedaan heb.
De rest van de dag hebben we wat geluierd en door de barangay, een soort gemeenschap, gelopen.
Zondag heb ik uitgeslapen, lees tot 9:00 in bed gelegen, de omgeving wat verkend per motor met Erwin en MJ. Daarna zijn we bij familie van Lot-Lot langs gegaan en bleek dat er een tante jarig was. Heerlijk gegeten en natuurlijk op de foto met de familie. Op die manier gaat de dag snel voorbij.
Deze week draai ik ’s ochtends mee met de vierdejaars en ben ik ’s middags weer in de PASSS Shop.
Tot nu toe heb ik het hier heel goed. De familie zorgt goed voor me en houden me in de gaten. Ze zijn erg zorgzaam, wat voor mij soms wat wennen is gezien ik al drie jaar op mezelf woon. Maar het is vooral erg gezellig en de tijd vliegt voorbij.

Welkom in General Nakar

Hoewel dit pas mijn derde dag in de Filipijnen is, lijkt het een lange tijd geleden dat ik vertrokken ben. Woensdagnacht ben ik geland in Manila, jawel in de regen. Na ongeveer een uur gewacht te hebben was ik door de douane en kon het avontuur echt beginnen. Donderdagochtend ben ik opgehaald door Wil en Erwin. Erwin is de vader in het gastgezin waar ik verblijf. De moeder heet Lot-Lot en ze hebben twee kinderen, Lynnette en MJ. Het is een erg warm en zorgzaam gezin. We hebben zelfs nog mijn 'belated birthday' gevierd. Ik voel me erg welkom. De communicatie gaat soms wat lastig, maar ik ben al volop bezig Tagalog te leren van Lynnette, en zij leert Nederlands van mij. Ze vind ' goedemorgen' en echte tongtwister; en ik moet zeggen dat voor Tagalog hetzelfde geldt. Vrijdag hebben Erwin, Lynnette en MJ me rondgeleid en ben ik met Erwin, Lot-Lot en MJ naar Infante geweest, een stadje dichtbij. Ze maken allerlei verschillende gerechten klaar zodat ik zo veel mogelijk dingen kan proeven. Veel dingen zijn hier erg zoet of erg zuur, maar zover vind ik alles lekker. Het vervoer gaat hier grotendeels per tricycle. Het is een brommer waar een constructie aan vast is gebouwd waar nog twee mensen in kunnen zitten. Vandaag schijnt voor het eerst de zon wat hier wat een welkome afwisseling is. Ik hoorde van Wil dat er veel bezorgdheid is rondom de typhoon. Gelukkig hebben we hier vrijwel geen last gehad. Er is flink wat regen gevallen, maar de typhoon ging voornamelijk over de zuidelijkere eilanden. Mijn gezin was ook wel erg bezorgd. Het is voor hen de eerste keer dat ze een buitenlandse gast hebben en voor mij voor het eerst in de Filipijnen. Dit in combinatie met het bericht dat de rivier aan het stijgen was, resulteerde erin dat ik gister per tricycle naar Wil en Arsen gegaan ben. Zij wonen wat hoger in de bergen en hebben dus minder last van het onderlopen van huizen. Ik zal gauw proberen foto's te plaatsen!

Welkom in General Nakar

Hoewel dit pas mijn derde dag in de Filipijnen is, lijkt het een lange tijd geleden dat ik vertrokken ben. Woensdagnacht ben ik geland in Manila, jawel in de regen. Na ongeveer een uur gewacht te hebben was ik door de douane en kon het avontuur echt beginnen. Donderdagochtend ben ik opgehaald door Wil en Erwin. Erwin is de vader in het gastgezin waar ik verblijf. De moeder heet Lot-Lot en ze hebben twee kinderen, Lynnette en MJ. Het is een erg warm en zorgzaam gezin. We hebben zelfs nog mijn 'belated birthday' gevierd. Ik voel me erg welkom. De communicatie gaat soms wat lastig, maar ik ben al volop bezig Tagalog te leren van Lynnette, en zij leert Nederlands van mij. Ze vind ' goedemorgen' en echte tongtwister; en ik moet zeggen dat voor Tagalog hetzelfde geldt. Vrijdag hebben Erwin, Lynnette en MJ me rondgeleid en ben ik met Erwin, Lot-Lot en MJ naar Infante geweest, een stadje dichtbij. Ze maken allerlei verschillende gerechten klaar zodat ik zo veel mogelijk dingen kan proeven. Veel dingen zijn hier erg zoet of erg zuur, maar zover vind ik alles lekker. Het vervoer gaat hier grotendeels per tricycle. Het is een brommer waar een constructie aan vast is gebouwd waar nog twee mensen in kunnen zitten. Vandaag schijnt voor het eerst de zon wat hier wat een welkome afwisseling is. Ik hoorde van Wil dat er veel bezorgdheid is rondom de typhoon. Gelukkig hebben we hier vrijwel geen last gehad. Er is flink wat regen gevallen, maar de typhoon ging voornamelijk over de zuidelijkere eilanden. Mijn gezin was ook wel erg bezorgd. Het is voor hen de eerste keer dat ze een buitenlandse gast hebben en voor mij voor het eerst in de Filipijnen. Dit in combinatie met het bericht dat de rivier aan het stijgen was, resulteerde erin dat ik gister per tricycle naar Wil en Arsen gegaan ben. Zij wonen wat hoger in de bergen en hebben dus minder last van het onderlopen van huizen. Ik zal gauw proberen foto's te plaatsen!

Goedemorgen vanuit Abu Dhabi!

Om zeven uur in de ochtend, lokale tijd, stapte ik een zee van warmte in. Na net tien seconden van de zon genoten te hebben, werden we een flink airconditioned bus ingeladen om daarna direct een iets minder koud vliegveld in te gaan. Ik moet zeggen dat slapen in een vliegtuig me nog niet erg goed af gaat, dat gevoel dat je net lekker weg bent en je je hoofd naar beneden voelt vallen is toch niet erg ontspannen, maar op zich voel ik me prima. De echte jetlag zal nog wel komen. Tot nu toe vermaak ik me prima op het vliegveld, er valt genoeg te zien en de wifi biedt mij de mogelijkheid iets van me te laten horen.
Nu bijna tijd om in te checken voor mijn vlucht naar Manila. Jullie horen spoedig weer van me.

Nog acht nachtjes slapen...

Mijn vertrek naar de Filipijnen komt steeds dichterbij en het gezegde 'time flies when you're having fun' is absoluut van toepassing op de afgelopen weken. Het volgen van een interessante minor en allerlei leuke bezigheden naast de studie maken dat ik me nu echt realiseer dat ik over een kleine week het vliegtuig in stap. Het is nog enigszins onwerkelijk dat ik straks letterlijk aan de andere kant van de wereld ben, of dichtbij genoeg in ieder geval. Ik ben erg benieuwd naar het leven daar en hoe het is om op eigen houtje zo'n verre reis te maken, wat resulteert in een gezonde combinatie van spanning en enthousiasme.
Ik ga nu weer verder met de laatste voorbereidingen en geniet nog even van het herfstweer; wie weet ga ik het nog missen!